miércoles, 31 de diciembre de 2008

Viajar

Mis querid@s tod@s.

Un viaje es un descubrimiento a diferentes niveles. Geográfico para empezar: salir de tu entorno, conocer un territorio nuevo, un clima diferente...; cultural: hallarse en un lugar donde sucedieron acontecimientos que marcaron historia o donde vivieron personajes que permanecerán en la memoria eternamente; personal: uno tiene tiempo de pensar, estando lejos de casa, en su propia situación o descubrir de lo que es capaz de hacer en un entorno diferente...

Pero, sin lugar a dudas, el descubrimiento más impactante es el que se produce si viajas acompañado. Pasar más de 24 horas seguidas con alguien en un lugar que no es el tuyo puede resultar muy placentero o un auténtico coñazo. Y si a esa persona no la conoces lo suficiente pues el batacazo puede ser de lo más espeluznante.

Esto es lo que me ha pasado a mi en mi último viaje que, como ya sabéis, ha sido a Amsterdam, "The gay way to Europe" según su alcalde y del que os hablaré en otro post más detalladamente. Lo que os quiero contar aquí es la constatación de algo que yo ya sospechaba hace tiempo: que mi ex-amigo M., con el que he compartido tres días en la capital más gay de Europa, es un borde acabado y que digo bien con lo de "ex" porque después de este viaje creo que poco más vamos a vernos. No viajéis nunca con alguien a quien conocéis poco. Ya puede resultar complicado viajar con alguien a quien creéis conocer muy bien (te puedes llevar más de una sorpresa), pero desde luego, ir con alguien a quien has visto algunas veces y sólo durante unas horas te puede acarrear más de un disgusto.

El caso es que M. me ha estado soltando durante estos días una ristra de estupideces, una detrás de otra, que han conseguido que, al final, yo no le dirija la palabra. Imagináos cómo tiene que haber sido para mi estar calladito durante casi 1 día y medio de los tres que hemos estado juntos, cuando yo hablo hasta con los perros !. Para muestra, un botón. Extracto de una conversación mientras comíamos:

M.: En Madrid fui a comer a "Casa Lucio".
Yo: joder ! quién te invitó ?
(Casa Lucio es un restaurante de Madrid frecuentado por la familia real en sus cenas y fiestas privadas)
M.: qué pasa ? no puedo ir solo ?
Yo (con cara de tonto): es un sitio caro, ahí van a comer los Reyes
M.: es que yo soy pobre ?

Vale, valeeee! dejémoslo !!! me parece estupendo que vayas a comer donde van los reyes, chaval ! y que te aproveche ! ya no te digo nada más !

Así puesto parece una estupidez, pero cuando llevas casi 2 días con una bordería como esta detrás de otra, se te hinchan las pelotas y dejas de hablar más.

Y vosotros os preguntaréis a qué se debe este comportamiento. Bueno, tengo que deciros que no sólo forma parte de la naturaleza de M. ser borde, cosa que ha quedado demostrada, sino que, desafortunadamente, el pobre lo ha pasado fatal durante las noches. Resulta que ronco. Hay que joderse ! Yo esto no lo sabía ! claro, es que llevo meses durmiendo solo :( y no ha habido nadie que me lo haya podido explicar.

Y no veas qué ronquidos ! El tonto de M. me grabó en su móvil y me dio hasta miedo. Tendré que ir al médico, claro está, porque esto no se puede permitir. El caso es que M. no ha dormido en las 3 noches que hemos estado juntos y su mosqueo ha producido que acabemos enfadándonos.

El último día por la mañana me estuvo repitiendo una y otra vez lo mal que lo pasaba, los ruidos que yo hacía, lo poco que pudo dormir y así cienes y cienes de veces. Al final, me cabreé y le dije que lo sentía y que no podía hacer nada más; qué quería ?, que me arrastrara por el suelo pidiendo perdón ? Que dejara ya de decírmelo cada minuto, joder ! que no lo hacía conscientemente. Él va y me contesta que me lo decía cada minuto porque yo estuve haciendo ruidos también cada minuto. Será posible ? Yo le contesté que no era consciente de que lo hacía y él me dijo que me lo decía cada minuto conscientemente, para que lo supiera.

Menudo jilipollas ! El caso es que yo ahora tengo un problema serio que tendré que consultar con mi doctora porque no vaya a ser que algún día se quede a dormir alguien conmigo y el pobre no tenga buena noche. A propósito de esto, M. me dijo que no me tenía que preocupar porque como no iba a dormir nunca con nadie... subnormal !

En fin, espero que este tío desaparezca de mi vida y se vaya a la playa sin mi, que yo ya he tenido bastante.

Salut i feina
i un bon forat
on guardar l'eina.

martes, 16 de diciembre de 2008

Any nou, casa nova


Mis querid@s tod@s.
Si, nois i noies, ho he aconseguit ! Per fi, m'he traslladat al meu pis nou, a Sitges. Fa un fred que pela i hi ha molta humitat, però ja sabeu allò que diuen de la sarna i del gust.
Tinc tota la casa plena de caixes, trastos, coses pel mig i encara haig de netejar, posar làmpares, muntar algun armari, posar la roba al seu lloc, uff ! menys mal que arriben les vacances de Nadal.
Tot i així, el lloc és habitable, molt confortable i veig el mar des de l'habitació ! No puc demanar més, bé si, podria demanar un maromo ben guapo que em desperti amb un petó a la galta cada matí, però, vaja, ara per ara, m'estimo més dormir sol la majoria de les nits, estic més ample.
Sapigueu que esteu convidats a venir a veure'm quan vulgueu; si algun diumenge que faci bo teniu intenció de venir a passejar per la platja o a dinar, recordeu que teniu un amic que estarà encantat d'acompanyar-vos.
Ja us aniré informant de les meves noves aventures en aquesta encantadora vil·la. A veure què passa....

Salut i feina
i un bon forat
on guardar l'eina.